و در مورد سالمندان خانواده:
از آنجا که دائما در اخبار و رسانه ها تکرار می شود که سالمندان و بیماران زمینه ای بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به کرونا هستند، این برای آنان بسیار استرس زا و ناراحت کننده است.
شنیدن این اخبار برای آنان احساساتی از غم، ناامیدی، استرس و خشم را به همراه دارد. بسیاری از این سالمندان به تنهایی زندگی می کنند و به پرستاری بیشتری نیاز دارند. زندگی در قرنطینه و حفظ پروتکل های بهداشتی بیشتر و بالاتر برای آنان سخت است.
از تکرار صحبت هایی در این مورد که «این بیماری خطری ندارد و فقط سالمندان در معرض خطر هستند» خودداری کنید. آنها را به فعالیت جسمی بیشتر وادار کنید و در فعالیت هایی شرکت دهید که به آنها حس هیجان و موفقیت می دهد.
و البته می توان فضای خانوادگی را به سمت آموزشگاهی هدایت کرد که هرکس آنچه می داند به دیگران بیاموزد تا در پایان این دوره افرادی توانمندتر به اجتماع برگردند. یادگیری هنرهایی مثل آرایشگری ، آشپزی ، خیاطی و …. از این دسته مهارت هاست که علاوه بر پرکردن اوقات دورهم بودن،دل ها را نیز به هم نزدیکتر و مهربان تر می نماید.
کوتاه سخن اینکه: کرونا می تواند کانون خانواده را تخریب یا آبادتر و گرم تر از گذشته نماید. انتخاب با خود ماست!

داستانی را از کتاب “نورالعلوم” نوشته شیخ ابوالحسن خرقانی برایتان می آورم:

دو برادر بودند که مادری مریض داشتند.

با خود قرار گذاشتند که هر روز به نوبت یکی به عبادت بپردازد و دیگری به پرستاری مادر.

چون روز اول گذشت ،برادری که عبادت می کرد از دیگری خواست تا باز هم به عبادت مشغول باشد و او به تیمار مادر بپردازد.برادرش پذیرفت و این مطلب آنقدر ادامه داشت تا مادر حالش خوب شد و به زندگی عادی بازگشت.

چون عمر برادر عابد به سر رسید ،متوجه شد که نزد خداوند ثواب برادرش بسیار بیش از او بوده است و این را ظالمانه دانست که من همه این مدت به عبادت و نیایش و خدمت تو مشغول بوده ام،چگونه اجر او بیش از من است؟

پاسخ آمد:

تو خدمت به بی نیازی کردی و او خدمت به نیازمندی.

اگه یه چیزی باشه

همه چیز خوبه

پول خوبه

چون با او خرجش می کنی

شادی خوبه

چون با او تقسیمش می کنی

حتی بیماری خوبه

چون او پرستاریت می کنه

مرگ عزیزان هم قابل تحمله

چون او میاد و نوازشت می کنه

و اگه نباشه

همه چیز تلخ و بد بو است

حتی پول و شادی

می دونی اون چیه؟

عشقه،عشق