برچسب ها بـ ‘دکتر محمود سریع القلم’
شنبه, 28 آوریل, 2018
1. در روز حداقل يك بار بگويد: نه!
2. كمتر از كسي تقاضايي داشته باشد و عمدتا به همت، فكر، برنامه ريزي و زحمات خود اتكا كند.
3. در موضوعاتي كه اطلاعات كلي دارد، اظهار نظر نكند.
4. دغدغه كانوني زندگي او، بهترين عملكرد در حرف هاش باشد.
5. به استقبال كسي برود كه با او تفاوت يا حتي تضاد فكري دارد.
6. بدون اجازه قبلي از كسي، سخن او را به شخص ديگري بازگو نكند.
7. زباله را به خيابان و از اتومبيل به بيرون پرت نكند.
8. با رعايت حروف اضافه و با نهايت دقت”نقل قول” کند.
9. دائما در حال تغيير و بهتر شدن باشد، به طوري كه اطرافيان تغيير را حس كنند.
10 . از اينكه ديگران را به خود و افكار خود دعوت كند، چه مستقيم چه غيرمستقيم پرهيز كند.
11 . براي محيط جنگل كه به مه، نم نم باران و رن گهاي زنده طبيعت آميخته شده،وقت بگذارد.
12 . اين ظرفيت را در خود ايجاد كند كه واكنش به ديگران را حتي تا پنج سال به تأخير اندازد.
13 . حدود 10 درصد از وقت، انرژي و تخصص خود را رايگان صرف جامعه كند.
14 . در حرفه هایي كه تخصص ندارد، مسئوليت نپذيرد.
15 . خوشبختي را با راحتي و مصر فگرايي مساوي نداند.
16 . هر دو سال يك بار، با ارزيابي كا رها و رفتارهاي خو د به اشتباهات گذشته پي برده و خود را اصلاح كند.
17 . با عبارت”من اشتباه کردم” به صلح دائمی برسد.
18 . حريم شهروندان را رعايت كند: در نظم صفوف، خود پرداز بانك، پارك كردن،نزاكت عمومي، عابر پياده، صحبت آرام.
19 . آنقدر براي قواي فكري و روحي خود وقت گذاشته باشد تا نياز به تاييد و تمجيد ديگران در خود را در يك دوره پنج ساله به صفر برساند.
20 . از رفتن به تئاتر به عنوان منبعي براي رشد و شكوفايي خود استفاده كند چون تئاتر قدرتمن دترين نمايش تواناييهاي انسان هاست.
21 . در هر نوع تصميم گيري از خريد دمپايي تا مسائل جدي حرف هاي، راه هاي مختلف را مكتوب كند، مطالعه كند، مشورت كند و با دقت 90 درصدي به نتيجه برسد.
22 . با عمل خود به ديگران نشان دهد كه تفاوت ميان هشت و هشت و يك دقيقه را مي داند.
23 . در روز حداقل از پنج نفر قدرداني كند: به خاطر نزاكت، اخلاق، دانش و خلاقيت آن ها.
24 . قبل از قضاوت كردن در مورد فردي، حداقل 10 ساعت با او تعامل فكري رودررو برقرار كند تا با جهان او آشنا شود.
25 . ناراحت شدن از توانايي ها، ظرفيت ها و برتري هاي ديگران را در خود به تعطيلي بكشاند.
26 . اجازه دهد افراد، سخن خود را تمام كنند.
27 . به موسيقي به عنوان يك منبع تمركز، آرامش و خوداكتشافي نگاه كند.
28 . حداقل 20 درصد وقت خود را صرف توسعه فردي، فكري، اخلاقي و مدني كند.
29 . در صحبت كردن، يك سوم سؤال كند و دوسوم قضاوت. بعد از پنج سال، پنج ششم سوال و يك ششم قضاوت.
30 . حداقل يك ساعت در رو ز مطالعه كند.
از دکتر محمود سریع القلم
وسوم: اتکا, تعامل فرهنگی, تعامل فکری, تمجید, دکتر محمود سریع القلم, دمپایی, زباله, قضاوت, نزاکت
منشورة في از دیگران | بدون نظر »
یکشنبه, 24 سپتامبر, 2017
دوستی آرشیتکت، این جملات را نقل میکرد: شخصی با ریشۀ خاورمیانهای در آمریکا بدون اینکه مجوز شهرداری اخذ کند، اتاقی به منزل خود اضافه کرد. بعد از مدتی کوتاه شهرداری مطلع شد و جرایم سنگینی را وضع نمود. اما شهرداری چگونه متوجه زرنگی این فرد شد؟ شهرداری توسط عکسهای ماهوارهای که هر چند ماه یکبار گرفته میشود متوجه تغییرات در املاک میشود. نرمافزاری این عکسها را مقایسه میکند. هر قدر مربعهای عکس (Pixel) کوچک تر باشد، شفافیت آن بالاتر میرود. این فرد قانون شکن غافل بود که عکس هوایی منزل او به وضوح نشان میدهد که مربعهای عکس تغییر کردهاند. وقتی مسئولین شهرداری، به فایل این ملک مراجعه کردند، متوجه شدند مجوز جدیدی در کار نیست. سپس سراغ او آمدند.
موضوع دیگری: FedEx یک شرکت تحویل نامه، پاکت و بسته در عرض ۲۴ ساعت است. ۴۶ سال است که کار میکند و سال گذشته ۶/۱ میلیارد دلار درآمد داشته است. این شرکت ۶۵۰ هواپیما دارد که از نظر تعداد هواپیما رتبه چهارم جهانی است. نکته حائز اهمیت در مورد این شرکت اینست که از تمام نقاط دنیا، بستهها و نامهها به ۱۶ فرودگاه تا ساعت ۸ شب وارد شده و پس از دستهبندی تا ۳ صبح با پروازهای جدید به مقاصد خود ارسال میشوند. در روز بعد، نامهها و بستهها تا ظهر یا بعد از ظهر تحویل داده میشوند. فقط در فرودگاه Memphis (ایالت تنسی) حدوداً ۱/۵ میلیون بسته تا ساعت ۸ شب وارد میشود و با حدود ۱۰۰ هواپیما به مقاصد خود در داخل و بیرون آمریکا حرکت میکنند. در ایام کریسمس و سال نو، تا ۳/۵ میلیون بسته نیز این شرکت در ۲۴ ساعت در تمام دنیا تحویل میدهد. در داخل آمریکا، این شرکت در Memphis و Oakland (کالیفرنیا) دو مرکز (یا Hub) دارد. در مرکز فرماندهی جهانی این شرکت (Global Command Center) در Memphis، یک نقشه عظیم دیواری حرکت ۶۵۰ هواپیما را هدایت و مدیریت میکند.
یک نکته مشترک در این دو مثال وجود دارد: مدیریت در دنیای امروز با دانش، سیستم دیجیتالی و قاعدهمندی است. نظارت از طریق دانش و سیستم دیجیتالی است. تصور کنید اگر مدیریت ۱۶ Hub داخلی و بینالمللی شرکت FedEx را به “مدیریت افراد” و به سطح حوصله، دقت و نظم بشری میسپردند که در آنها هزاران خطا متصور است چه هرج و مرجی میشد و بستهها نه در ۲۴ ساعت بلکه در ۲۴ روز هم به مقصد نمیرسیدند. وزارت خزانهداری آمریکا در همه بانکها، نرمافزاری تعبیه کرده که از انتقال پولی بالای ده هزار دلار اتوماتیک به آن وزارت خانه گزارش داده میشود. این در کنار صدها نرمافزاری است که در سیستم مالیاتی به کارگرفته میشود.
اگر نظام دیجیتالی در جهان امروز را مبنا قرار دهیم، مدیریت در کشور عموماً حالت توصیهای، تلفنی، فردی، نصیحتی، حجرهای و رفاقتی است. در دنیای امروز، خطا را نرمافزار تشخیص میدهد و نه افراد. بی دلیل نیست که حقوق سالیانۀ یک مهندس نرمافزار در آمریکا که حدود ۲۳-۲۲ سال سن دارد از ۱۵۰ هزار دلار شروع میشود. در چین ۷۰۰ میلیون نفر به هیچ وجه از اسکناس استفاده نمیکنند و تمام پرداختها از طریق موبایل انجام میگیرد. حتی متکدیان در چین در ته کاسهای، بارکُد حساب بانکی خود را چسباندهاند و شهروندان از طریق موبایل به حساب شخص متکدی، پول پرداخت میکنند.
دولت و حاکمیت آلمان، اقتصادی بالغ بر چهار تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی و رتبه چهارم جهانی (بعد از آمریکا، چین و ژاپن) را مدیریت میکنند. آلمان حدود ۳/۱ تریلیون دلار در سال صادرات دارد. مسئولین آلمانی همه ساعت پنج بعد از ظهر از محل کار رفته و زندگی میکنند. تعداد جلسات مدیران در این کشور بسیار محدود است. سیستمی منسجم، دیجیتالی و منظم کار میکند. مدیران به این سیستم وفادار هستند و نه به افراد.
اگر قرار باشد کشور پیشرفت کند، راهحلها بسیار شفاف و ساده هستند: مدیریت نرمافزاری بر سیستم بانکی، مالیاتی، گمرکی و دهها مورد دیگر. اگر کشور دیجیتالی نشود، همچنان باید در رابطه با بانکداری، گمرک و غیره همایش برگزار شود، چند وزیر و استاد دانشگاه و کارشناس سخنرانی کنند و در نهایت، اظهار امیدواری بر اصلاح امور کنند.
فرمولهای پیشرفت و توسعه آنقدر روشن هستند که میشود راحت آنها را گوگل کرد و نیازی به جلسه، همایش و توجیه ندارد. در چهار سال آینده ، هدف دولت میتواند دیجیتالی کردن مدیریت کشور یعنی غیرفردی کردن مدیریت باشد. امروز نسلی که بین ۲۵ تا ۴۰ ساله است بیش از هر امر دیگری در پی ثبات و قابلیت پیش بینی در مدیریت کشور است. ثبات در مدیریت، امنیت روانی و اجتماعی به دنبال خواهد آورد. برای رشد، پیشرفت، توسعه، امنیت کشور و حتی برقراری عدالت، هیچ امری بالاتر از دیجیتالی کردن کشور وجود ندارد.
وسوم: آرشیتکت, بارکد, تنسی, حجره, دکتر محمود سریع القلم, سیستم دیجیتالی, کالیفرنیا, گمرک, گوگل, متکدیان, موبایل, همایش, هواپیما
منشورة في از دیگران | بدون نظر »
یکشنبه, 17 سپتامبر, 2017
دکتر محمود سریع القلم 4
تاریخ نشان میدهد تفاهم داخلی پیرامون ایسمهای سیاسی جواب نمیدهد. اگر نروژیها مبنای تفاهم درونی خود را سیاست مقرر میکردند نمیتوانستند با ۵ میلیون جمعیت به تولید ناخالص داخلی ۳۴۵ میلیارد دلاری برسند. چون کشور نروژ ثروتمند است و سیاستهای توزیعی دقیقی دارد و اقتصاد شفافی را ایجاد کرده، شهروندان آن به زندگی امیدوار، راستگو، فعال و با آرامش هستند و در عین حال از تفاهم اجتماعی، جامعه مدنی، گردش قدرت و امنیت ملی برخوردارند.
صحیح است که تولید ثروت هدف انسانیت نیست، اما بدون امکانات و درآمد و ثروت و توزیع آن، جامعه سعادتمند، اخلاقی و قانونمند نمیتوان ایجاد کرد. نه دولت نروژ و نه مردم نروژ در پی تغییرات ژئوپولیتیک در اروپا یا تغییر نظام بینالملل نیستند. در حدّ خود، افق گذاری کردهاند و در تمامی ابعاد کمی و کیفی توسعه یافتگی، جزء پنج کشور اول جهان هستند.
باید فکر کرد که مبنای تفاهم داخلی چیست؟ تصور کنید اگر شخصی بشنود ۲۰ نوع بیماری دارد، واکنش طبیعی او این خواهد بود: احتمالاً ۱۹ مورد علائم بیماری هستند و یک مورد بیماری کلیدی وجود دارد. نمیشود در هرم علت و معلولی مسایل یک جامعه به ۲۵۰ علت اشاره کرد. عوامل را باید به صورت درختی بررسی کرد. ریشه در کجاست؟ وقت و انرژی تلف میشود اگر سطح تحلیل و علت یابی را در شاخههای بالا و میانی درخت قرار دهیم.
حکمرانی کارآمد بر سیستمسازی و ساختارسازی بنا شده است. سیستم سازی محتاج تفاهم داخلی و یا قرارداد اجتماعی است. بنیان این تفاهم میتواند سازوکارهای تولید ثروت ملی باشد تا در نهایت اخلاق، قانون، سعادتمندی عمومی نیز به تعادل می رسند. اما اگر مبنای ارتباط در داخل و خارج سیاست باشد، اختلاف، نزاع، درگیری، جنگ و تقابل ایجاد میکند. حتی ریشه اصلی پوپولیسم، بی توجهی به اقتصاد و توزیع ناعادلانه امکانات در یک کشور است.
این در حالی است که پوپولیسم در آسیا رو به کاهش و در خاورمیانه رو به افزایش است. آشفتگی در تحلیل، آشفتگی در سیاستگذاریها و مدیریت سعی و خطایی بهدنبال میآورد. آسیاییها با تفاهم و آرامش و درک حدّ و منزلت خود به گونهای عمل کردهاند که شهروندانشان از حالت غنچه به گل میرسند و شکوفا میشوند. در خاورمیانه، شهروندان فرصت گُل شدن را پیدا نمیکنند و عموماً در حالت غنچه، پژمرده میشوند. بدون سیستم نمیتوان شکفت و گُل شد.
وسوم: پژمرده, پوپولیسم, پیرامون, حکمرانی, دکتر محمود سریع القلم, ژئوپلتیک, شکوفا, شهروند, غنچه, منزلت, نروژ
منشورة في از دیگران | بدون نظر »
یکشنبه, 10 سپتامبر, 2017
دکتر محمود سریع القلم 3
کشورهای آسیایی، مرزها و بازارها و تجارت و یادگیری را به روی هم باز کردهاند و در نتیجه خطرهای کمتری متوجه آنهاست. این نکته را مقایسه کنید با آمار خرید اسلحه در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس: طی ۱۱ سال گذشته، ۷۲۸ میلیارد دلار. این یعنی ۷۲۸۰۰۰ شغل دائم در اروپای غربی و آمریکای شمالی.
در حالی که آسیاییها به عدالت، امنیت، استقلال ملی و مشروعیت، اقتصادی و اجتماعی نگاه کردهاند، در خاورمیانه صرفاً به فکر و عمل سیاسیتوجه شده است.
روش فکرکردن و واقعی تحلیلکردن خود نعمتی است. فهمیدن دقیق و با حداقل پیشفرضِ وقایع پیرامونی، نعمتی بزرگتر. چه ارتباط جالب علمی: میان خودنمایی، نمایش، خود بزرگ بینی و اغراق از یک طرف و سیاسی بودن، همه چیز را سیاسی دیدن، راه حلها را سیاسی دانستن و سیاست زده بودن از طرف دیگر. هر دو نیاز به اغراق، خود بزرگ بینی، نمایش و تئاتر دارند.
شرط دوم دقیق تحلیل کردن و روشن بینی، دوری جستن از عصبانیت در تحلیل است. تبریزیها اصطلاح خوبی دارند: میگویند بگذارید مدتی بگذرد، موضوع را خوب بفهمیم و درک کنیم و بعد قضاوت کنیم. تابحال دیدهاید که خانم مرکل، با عصبانیت سخنرانی کند؟ خشم معرف فقدان اعتماد بهنفس، استیصال، به ستوه آمدگی و ناراحتیهای انباشته شده است.
سخنرانان خاورمیانهای چه در مجامع بینالمللی و چه در کشور خودشان عموماً با عصبانیت، سخنرانی میکنند، ضمن اینکه ۷۴ درصد خشونت در جهان در این منطقه است. خُروشچُف تا آنجا پیش رفت که در حین سخنرانی، کفش خود را بر تریبون مجمع عمومی سازمان ملل میکوبید. در مقایسه، امروز آرامش وزرا و مقامات چینی، سنگاپوری، ویتنامی و اندونزیایی را تماشا کنید.
این کشورها چون توانا هستند، آرامش دارند و نیازی نیست عصبانی شوند. برای این نویسنده طی سالها چهار بار اتفاق افتاده که با فردی گفتوگویی داشتم و بعدها متوجه شدم آن فرد در شیمی، فیزیک یا اقتصاد جایزه نوبل برده است. این در حالی بود که طی چندین ساعت گفتوگو، این افراد هیچ اشارهای یا اَدایی که مخاطب را متوجه نوبل کند از خود بروز ندادند. توانایی، آرامش و اعتماد بهنفس میآورد. فرد یا کشوری که توانایی دارد نه عصبانی میشود و نه خیلی تبلیغ میکند مثل اتوموبیل مرسدس بنز است. نمایش و اغراق ناشی از ضعف است.
آسیاییها و حتی ویتنامیها سریع متوجه شدند باید توانمندیهای اقتصادی، تولیدی، تجاری و مدنی خود را غنی کنند تا دیگران فرصت تعدّی به سرزمین آنها را نداشته باشند.
افقهای خود را واقعی تعریف کردند، مزیت نسبی خود را دقیق مشخص کردند و از همه مهم تر و تعیین کننده تر: بین خود به تفاهم رسیدند. تفاهم در داخل به مراتب کلیدیتر و شاید مقدمهای بر تفاهم با بیرون است. چینیها رفتند از اقصی نقاط جهان، هنرمندان، دانشمندان و کارآفرینان چینی را به چین آوردند تا برای قدرت ملی از آنها بهرهمند شوند. اگر چینیها، مبنا را تقسیم بندیهای سیاسی میگذاشتند، نمیتوانستند چنین اقدامی کنند. اگر شاقول تفاهم را سیاست، مواضع سیاسی و مرزبندیهای سیاسی قرار میدادند، نمیتوانستند اقتصاد دوم جهان شوند و با ثروتی که تولید کردهاند، ۱۲ ناو هواپیمابر در دست ساخت داشته باشند.
وسوم: استیصال, اغراق, اقصی نقاط, تحلیل, جایزه نوبل, خروشچف, خودنمایی, دکتر محمود سریع القلم, شاقول, قضاوت, مرکل, مزیت نسبس, مشروعیت, ناو هواپیمابر
منشورة في از دیگران | بدون نظر »
یکشنبه, 27 آگوست, 2017
از دکتر محمود سریع القلم 1
تا بهحال فرصت کردهاید فکر کنید چرا کشورهای شرق آسیا در آرامش، کار و زندگی میکنند؟ هم در داخل به تفاهم رسیدهاند و هم با محیط خارجی. آنها کدام راه را انتخاب کردهاند؟ با توجه به تاریخ و حساسیتهای ملی و هویتی، عموم این کشورها در یک مسیر مطمئن، هم در حال پیشرفت هستند و هم منطقهای بهم تنیده و صلحآمیز ایجاد کردهاند. در عین حال، تنشها و اختلافات خود را دوجانبه و چندجانبه و بدور از هیاهو، مدیریت میکنند.
طبق آمار شش ماه گذشته، ۳۹ بانک چینی، ژاپنی و کره جنوبی، رویهم ۳۷ تریلیون دلار سرمایه دارند. بزرگترین بانک جهان، بانک صنعتی و تجاری چین با ۳٫۶ تریلیون دلار سرمایه است. کره جنوبی با ۷ بانک و دو تریلیون دلار سرمایه در میان ۱۵ کشور برتر دنیاست. در مقابل، ۳۷ بانک آمریکا، انگلستان، فرانسه و آلمان، ۳۳ تریلیون دلار سرمایه در اختیار دارند. بزرگترین بانک در میان کشورهای خاورمیانه، بانک ملی قطر با ۱۹۰ میلیارد دلار سرمایه است.
پاسخ به سئوالهای فوق این متن میتواند از زوایای مختلف ارائه شود. اما آنچه مطالعات علمی به ما میگوید از این قراراست: عموم کشورهای آسیایی، به نوعی تفاهم داخلی رسیدهاند.
وسوم: تفاهم, تنش, تنیده, خاور میانه, دکتر محمود سریع القلم, هویت, هیاهو
منشورة في از دیگران | بدون نظر »
یکشنبه, 23 جولای, 2017
دکتر محمود سریع القلم 1
طبق مستندات تاریخی، طی 170 سال گذشته، انگلستان، روسیه و آمریکا، وقت و انرژی قابل توجهی از ایران گرفتهاند. در این دوره، کشور سالهای محدودی در آرامش و ثبات سپری کرده است. به نوعی میتوان گفت: 170 سال است ایران با سه قدرت جهانی درگیر بوده است.
بلافاصله این کنجکاوی را مطرح میکنیم: آیا یک قدرت میانپایه میتواند با یک قدرت جهانی به روابطی معقول برسد؟ تاریخ به وضوح معرف این واقعیت است که ایران بارها و بارها طی 170 سال پیش به دلیل نیاز مالی و مشکلات جدی اقتصادی، یک امتیاز مهم امنیتی و سیاسی به یک قدرت جهانی داده است.
آیا میتوان تصور کرد که ایران بتواند به نوعی یک استراتژی طراحی کند و سیاست خارجی خود را با قدرتهای همپایه و همسطح خود تنظیم کند و از قدرتهای بزرگ فاصله بگیرد؟ آیا میتوان به گونهای محاسبه کرد تا سیاست خارجی از مدار حساسیتهای قدرتهای بزرگ رها شود تا انرژی خود را صرف توسعه کند و از راهبرد بقا به سوی راهبرد رشد حرکت کند؟
در سال 1980، دن شائو پینگ مقرر کرد که چین به نیم قرن صلح نیاز دارد تا مدام رشد و توسعه را تجربه کند. نتیجه این شد که از 1980 تا 2016 و طی 36 سال، 1.6 تریلیون دلار در این کشور سرمایهگذاری خارجی شد. ضمن اینکه به صورت آرام و بیصدا و مبهم حدود 233 میلیارد دلار سال گذشته برای قدرت نظامی خود هزینه کرد. چین در عین حال سومین صادرکننده اسلحه در جهان است. اقتصاد ایران نیز اقتصادی نیست که از طریق بحرانهای موجود درآمد کسب کند و بر تولید ناخالص ملی آن اثر جدی بگذارد.
وسوم: آمریکا, انرژی, انگلستان, توسعه, چین, دکتر محمود سریع القلم, دن شیائو پینگ, روسیه, معقول
منشورة في از دیگران | بدون نظر »
چهار شنبه, 15 مارس, 2017
انسان یا سیستمها، چه به لحاظ فردی و چه به لحاظ اجتماعی و ملی، وقتی از کارهایشان جواب میگیرند که تمرکز داشته باشند؛ برای مثال اگر فردی بگوید من در 15 جا مشاورم، و در حال گرفتن سه فوقلیسانس هستم و در شش شرکت هم کار میکنم، چه اتفاقی برای مغز او میافتد؛ مغزی که توجهش در 30 جا پخش شده است. یکی از کارهای مهمی که انسان باید انجام دهد، خواندن بیوگرافی است. از پیکاسو بگیرید، تا انيشتین، کِنِدی، فارابی، سهروردی، مطهری، چرچیل و چارلز دیکنز، همه در زندگی تمرکز داشتهاند. در ایران، توجه در حکمرانی خیلی پخش است.
میخواهم از این اصل علمی برای بیان مطلبی استفاده کنم. ما انرژی قابلتوجهی برای افزایش نفوذ ایران در خاورمیانه گذاشتهایم. این حق ماست؛ اما این موضوع زمانی میتواند تداوم پیدا کند که انرژی حداقل مساوی را هم در داخل صرف كنيم. در جلسه مرکز تحقیقات عرض کردم، ما نمیتوانیم بگوییم میخواهیم نفوذمان در منطقه پایدار باشد، اما 19 هزارنفر در سال در جادههای ما کشته شوند. نرخ تورم 30درصدی داشته باشیم و بخواهیم ژئوپلیتیک منطقه را تعیین کنیم؛ اینها با هم تناسب ندارند. الان به آلمانها فشار میآورند که بودجه سیاستخارجی را پنج درصد زیاد کنید. میگویند علاقهای نداریم؛ اولویت ما اقتصاد آلمان است. از سال 2008 به بعد که بحران مالی در دنیا بود، آلمانها نهتنها مشکلی نداشتند، بلکه آنقدر پسانداز داشتند که بتوانند مشکلات یونان، پرتغال و اسپانیا را هم حل کنند، ضمن اینکه نرخ تورمشان را هم زیر دو درصد حفظ کردند، بالای 200میلیارد یورو هم پسانداز دارند. تناسب بین قدرت داخلی و قدرت خارجی خیلی تعیینکننده است.
وسوم: آلمان, اسپانیا, بحران مالی, پرتغال, پس انداز, پیکاسو, چارلز دیکنز, چرچیل, خاورمیانه, دکتر محمود سریع القلم, سهروردی, مطهری, مغز, نرخ تورم, یونان
منشورة في از خودم و دیگران | بدون نظر »
چهار شنبه, 18 ژانویه, 2017
براي اينكه جامعهاي رشد كند، عموم مفاهیم باید وارد جزئیات شود. الان ما و عربستان 30 سال است میگوییم باید روابطمان خوب باشد. بعد هم میگوییم صداقت و برادری داشته باشیم، همه مسلمان هستیم، اما بعدش تمام میشود! هیچوقت نگفتیم مثلا دانشگاههای ما در چه مقطعی، چه رشتههایی، برای چه مدتی و با چه محتوایی میتوانند تبادل دانشجو کنند. یا در کدام صنایع، میتوانیم با همدیگر همکاری کنیم. ما روابطمان را «ریز» نکردهایم. همیشه با تعارف و کلیات گذشته است؛ درحالیکه اگر روابط آمریکا و ژاپن را مطالعه کنید؛ میفهمید چه جزئیاتی در رابطهشان وجود دارد.
بههرحال میتوانم اینگونه جمعبندی کنم: به اعتقاد من خاورمیانه برای مدتها بیثبات خواهد بود. اين گفته، دلایل علمی دارد. با اتفاقاتی که در آمریکا افتاده، بازیگران محلی و منطقهای نقش مهمتری از بازیگران بینالمللی خواهند داشت. این موضوع در سالهای اخیر برای اولینبار است که رخ میدهد. رقابت صفر- یک بین بازیگران اصلی منطقه وجود دارد؛ یعنی ایران، ترکیه، مصر و عربستان که این، تضاد و تنش را تعمیق میبخشد و بیشتر میکند. روابط اقتصاد حداقلی بین این کشورها وجود دارد؛ حدود شش درصد. روابط اقتصادي تا زمانیکه مسائل سیاسی و امنیتی بین این کشورها بهبود پیدا نکند، همچنان در حاشیه خواهد بود. این وضعيت را با آسیا و آمریکای لاتین مقایسه کنید که روابط اقتصادی آنها روزبهروز بيشتر به هم گره میخورد و قفل میشود.
از آنجا كه از نظر اقتصادي درحال قفلشدن به همدیگر هستند، مسائل سیاسی و امنیتی آنها هم، اصلاح و بهبود پیدا میکند. دراينبين، کشورهای خارجی هم دنبال منافع خودشان هستند: فروش اسلحه، دسترسی به نفت و گاز یا دسترسی به بازارهای مصرفی. احتمالا حضور مستقیم بازیگران بینالمللی در منطقه کمرنگتر شود و حضورشان غیرمستقیم خواهد بود و تضاد بین بازیگران منطقهای افزایش پیدا خواهد کرد. اروپا درحال به دستآوردن سهم بیشتری در خاورمیانه است؛ هم اقتصادی و هم نظامی. روسیه همچنان در ورود و دخالت در منطقه، محتاط است و نقش سنتی دوره شوروی را دیگر ندارد، چراکه امکاناتش محدود است. همچنین اولویتهای خود را جاهای دیگری، مانند چین تعریف کرده است. چین هم حضور خود را در خاورمیانه، صرفا اقتصادی، بانکی و مالی تعریف میکند.
وسوم: آمریکا, اروپا, اسلحه, اصلاح, بهبود, تعمیق, تنش, چین, دکتر محمود سریع القلم, روسیه, شوروی, عربستان, قفل, مفاهیم
منشورة في از خودم و دیگران | بدون نظر »