اینترنت قرار بود شبکه‌ای ارتباطی بین همه مردم جهان ایجاد کند و مایه تعامل و تعاون بین آنها باشد، بساط دیکتاتوری‌های ریز و درشت را برچیند و به تعمیم دموکراسی کمک کند؛ اما چنین نشد و اینترنت نیز در اختیار تأمین حوایج سیری‌ناپذیر غول‌های تجاری قرار گرفت.
شبکه‌هایی اجتماعی مانند توییتر و فیس‌بوک نیز در جهت افزایش سود‌آوری سریع و سیری‌ناپذیر ، از‌طریق ایجاد نیازهای کاذب و تقویت مدارهای کوتاه لذت‌جویی زود‌گذر مغز در اکثریت جامعه به‌کار گرفته شد. در این میان، طبیعی است که برای چنین تفکری،جمع‌آوری و آنالیز اطلاعات کلان از شخصی‌ترین رفتار افراد و فروختن آنها به حاکمان سرمایه‌داری به‌منظور تقویت پایه‌های تبعیض و بی‌عدالتی به کار گرفته شود.
ساختن الگوریتم‌های اطلاعاتی کلان برای پیش‌بینی سیاست‌گذاری‌های سود‌آور در این راستا انجام مي‌‌شود. اگر در چین نظام امتیاز‌دهی اجتماعی برای تعیین شهروندان مورد اعتماد درست مي‌شود، مشخصا برای به‌کنترل‌گرفتن رفتار مردم است. همین‌طور تمایل به اینترنت ملی در کشورهایی مانند روسیه و چین و دیگر کشورها‌، به‌دلیل تعمیم دموکراسی و گردن‌نهادن به خواسته‌های متنوع توده‌های مردم نیست، بلکه هدف کنترل گردش اطلاعات به‌منظور تأمین حاکمیت سرمایه‌داری نوین به اشکال مختلف است.

الان به قدری موضوع ملیت اهمیت خود را از دست داده که شرکت‌ها وقتی می‌خواهند تصمیم‌گیری کنند، می‌پرسند چه کسی در این رابطه دانش دارد. دیگر برایشان مهم نیست که آن شخص اهل کجاست، ملیت او چیست و به چه زبانی صحبت می‌کند و کجای دنیا زندگی می‌کند و برای همین هم هست وقتی استرالیا اخیراً با تهدیدات تروریستی روبه‌رو شد، دولت این کشور پس از آن از عده‌ای در کشورهای مختلف خاورمیانه از جمله مصر که افراد متخصص این جریانات هستند، درخواست مقاله تحقیقی کرده چون می‌گوید من خود دانش کافی در شناخت این افراطی‌گری‌ها ندارم، پس باید از آنان که تخصص و علم آن را دارند بیاموزم. این را تعمیم بدهید به تصمیم‌گیری‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری‌هایی که در اروپا و آمریکا و حالا در خاورمیانه در کشورهایی مثل امارات و قطر زیاد شده است. شرکت‌ها و موسساتی که بهترین‌ها را استخدام می‌کنند و اصطلاحاً چه در حوزه‌های اقتصادی و چه مالی و سیاسی و اجتماعی ارزیابی مخاطره می‌کنند. (risk analysis)

ترکیه هم الان مدتی است به این سیستم گرایش پیدا کرده است و با موسسات و شرکت‌ها و دانشگاه‌ها در ارتباط است و نظرخواهی می‌کند که چطور بهتر تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی کنند. چالش بعدی که در داووس امسال مطرح شد، رشدی است که بتواند شغل هم ایجاد بکند. چالشی در سطح جهانی به وجود آمده که چون اتوماسیون و تولید دیجیتالی گسترده شده، نیاز به نیروی کار غیرتخصصی کمتر شده است. مثلاً شرکتی به نام اکولوس که سازنده هدست است، سال گذشته دو میلیارد دلار درآمد کسب کرد، کلاً این شرکت 75 نفر کارمند دارد. این یک چالش ساختاری است که در نظام تولید و سرمایه‌داری جهانی به وجود آمده است که نتیجه پیشرفت تکنولوژی است. در عین حال در کشورهای غربی کسانی که تخصص داشته باشند به راحتی کار پیدا می‌کنند.

به گزارش روابط عمومی ایسپا مهدی فیض، معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی نتایج یکی از آخرین نظر سنجی‌های مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران وابسته به جهاد دانشگاهی را اعلام کرد.
به گفته فیض ایسپا در یکی از آخرین نظر سنجی‌های خود به بررسی وضعیت شاخص‌های اخلاق اجتماعی در شهر تهران پرداخته است. جامعه آماری طرح مذکور کلیه شهروندان شهر تهران و حجم نمونه برابر با هزار نفر بوده است. در این نظر سنجی، 51 درصد نمونه را زنان و 49 درصد مابقی را مردان تشکیل داده‌اند. میانگین سنی پاسخگویان 40.9 سال بوده است.
طبق گفته فیض، شاخص‌هایی مانند دگر‌دوستی، بی‌تفاوتی اجتماعی، عام گرایی و برخی دیگر از شاخص‌های اخلاق اجتماعی در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی در ادامه از نتایج یکی از شاخص‌هایی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته‌ است یعنی شاخص حساسیت اجتماعی نسبت به همنوع و به تعبیر علوم اجتماعی، شاخص بی‌تفاوتی اجتماعی خبر داد. طبق گفته فیض نتایج تحقیق نشان داد اکثر شهروندان(طبق گفته خودشان) نسبت به آینده کشور، مشکلات مردم و جریانات و اتفاقات جامعه بی‌تفاوت نیستند به طوری که برای بیش از 70 درصد آنها، آینده کشور و مسائل جامعه اهمیت دارد و مخالف بی‌تفاوتی در این زمینه هستند.
میزان بی‌تفاوتی در بین جوانان بیشتر از سایر افراد جامعه است.
وی عنوان کرد: تنها در خصوص خوشبختی یا بدبختی مردم، 15.5 درصد گفته‌اند من مسئول خوشبختی و بدبختی مردم نیستم و باید سعی کنم گلیم خودم را از آب بیرون بکشم و در مجموع میانگین میزان بی‌تفاوتی در جامعه بر روی طیف 0 تا 100 برابر 27 است که میزان نسبتاً پایینی است. میزان بی‌تفاوتی در بین جوانان بیشتر از سایر افراد جامعه است.
فیض در ادامه به ارائه برخی نتایج طرح مذکور پرداخت و اعلام کرد: نتایج نظر سنجی در مورد شاخص دگردوستی نشان داد که اگر چه حدود 84 درصد مردم اعلام کرده‌اند در صورت بروز مشکل برای خانواده‌شان به میزان زیاد و خیلی زیاد به آنها کمک می‌کنند اما این میزان برای فامیل و خویشاوندان حدود 60 درصد بوده است به عبارت دیگر 60 درصد مردم گفته‌اند چنانچه برای فامیل و خویشانشان مشکل حادی ایجاد شود حاضرند زیاد و خیلی زیاد به آنها کمک کنند.
وی افزود: نکته قابل تأمل این است که فقط 26 درصد مردم گفته‌اند اگر مشکل حادی برای مردم ایران پیش بیاید به میزان زیاد و خیلی زیاد کمک می‌کنند.
تعهد مردم و دگردوستی آنان چندان تعمیم یافته نیست.
معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی افزود: تحلیل نتایج نظر سنجی نشان می‌دهد شهروندان به مراتب نسبت به حلقه نزدیکان خود تعهد بیشتر دارند و برای کمک به اطرافیان خود آمادگی به مراتب بیشتری دارند، به عبارت دیگر می‌توان گفت تعهد مردم و دگردوستی آنان چندان تعمیم یافته نیست. یافته‌های تحقیق این ایده را که جامعه ایران هنوز به لحاظ روابط و تعلقات اجتماعی در وضعیت سنتی به سر می‌برد را تقویت می‌کند. همان طور که دیدیم هر چه از سطح خانواده، دایره را گسترده‌تر کنیم میانگین اعلام همکاری برای رفع مشکل دیگران کمتر می‌شود.
وی همچنین اعلام کرد: همان طور که برخی جامعه شناسان نیز در این مورد متذکر شده‌اند تعهد درون گروهی ضمن این که برای آشنایان و اعضای درون گروه‌های غیر رسمی خانوادگی، فامیلی و … می‌تواند مفید باشد و نقش مثبتی در تسهیل کنش‌های افراد و پیشگیری از آسیب‌ها ایفا نماید ممکن است مقتضای تعهداتی که افراد نسبت به آن گروه‌ها پیدا می‌کنند در سطوح بالاتر نقش منفی ایفا و از مشارکت جمعی عام جلوگیری کند. از افراد جامعه‌ای که وفاق اجتماعی در آن حکمفرماست انتظار می‌رود که نظام شخصیتی‌شان دارای تمایلات عاطفی جمعی و عام به موضوعات اجتماعی و فرهنگی باشد.
به عبارت دیگر از دید افراد چنین جامعه‌ای، همه کنش‌گران و موضوعات اجتماعی دیگر، به یک چشم نگریسته می‌شوند.
وضعیت دگردوستی دانشجویان نسبت به مردم عادی بهتر است.
فیض ادامه داد: در مجموع میانگین دگردوستی (درون گروهی و برون گروهی) بر روی طیف 0 تا 100 برابر با 53 است که وضعیت نسبتاً مناسبی است اگر چه بخشی مهمی از این مقدار حالت درون گروهی دارد. نکته قابل توجه این است که وضعیت دگردوستی دانشجویان نسبت به مردم عادی بهتر است.
همچنین این پژوهش نشان می‌دهد که افرادی که در‌آمد بیشتری دارند آمادگی بیشتری جهت کمک به همنوعان دارند.
فیض خاطر نشان کرد: وضعیت کمک‌های خیریه و انسان دوستانه در نمونه آماری، وضعیت تقریباً مساعدی را نشان می‌دهد. حدود 68 درصد مردم اعلام کرد‌ه‌اند که در یک ماه گذشته حداقل به یک شخص غریبه کمک کرده‌اند. 59 درصد اعلام کرد‌ه‌اند که می‌توانند روی کمک خانواده و دوستانشان حساب کنند و 78 درصد اعلام کرده‌اند که در یک سال گذشته پولی صرف امور خیریه کرده‌اند که نسبت به سال گذشته در این متغیر، رشد وجود داشته است.
وی افزود: در سال 2012 طبق پیمایشی که در این زمینه انجام شده بود 51 درصد مردم گفته بودند که در یک سال گذشته پولی را صرف امور خیریه کرده‌اند که این میزان در پیمایش حاضر به 78 درصد رسیده است.
وی البته معتقد است از آنجا که سؤالات این شاخص‌ها، در مورد خود شخص بوده و جنبه ذهنی داشته و از طرفی تحقیقات ثابت کرده است که معمولاً انسان‌ها خودشان را مثبت ارزیابی می‌کنند، باید با احتیاط در مورد داده‌ها و ارزیابی این شاخص‌ها سخن گفت