برچسب ها بـ ‘تریلیون’
چهار شنبه, 26 اکتبر, 2016
یک تعریف جامع و رایج بینالمللی از قدرت است که 95 درصد از کشورها این را پذیرفتهاند. تعریف ما از قدرت با تعریف رایج بینالمللی از قدرت خیلی فرق میکند. این تعریف چیست؟ اولا، به اقتصاد در حد ضرورت نگاه میشود. اقتصاد موضوعی است برای معاش انسان و بهدستآوردن آنچه که لازم دارد. اما اقتصاد در کشور ما به معنای مزیت نسبی، تولید ثروت ملی، داشتن یک سهم بازار بینالمللی و اینها نیست. اگر هم سمند را به ونزوئلا میبریم، بیشتر فکرمان سیاسی است تا اقتصادی. پایه اکثریت فعالیتهای بینالمللی ما غیراقتصادی است. الان نقش اقتصادی ترکیه در عراق بهمراتب از ما قویتر است.
به خاطر اینکه آنها سیستم دارند و با دنیا در ارتباط هستند. آخرین و بهترین فناوریها را به عراق میبرند و عراق هم میبیند کارکردن با این کشور برایش خیلی سودمند است. حالا در این چارچوب و در تحلیل واژه رفاقتی که در پرسش شما بود، میتوانم بگویم ما برای دفاع از کشورمان دنبال حوزه نفوذ هستیم. یعنی در کنار هدف اعتقادی- ایدئولوژیک، یک هدف سیاسی- امنیتی هم داریم. در کشور ما این تفکر وجود دارد که ما در جنگ سرد با غرب هستیم، باید مدارهای نفوذ خودمان را گسترش دهیم تا اینکه بتوانیم یک فضای باز و متقابل به دست آوریم. ممکن است حضور ما در یمن هم فرهنگی باشد، هم ایدئولوژیک و هم کمک به شیعیان باشد. اما ضمنا یک کمک سیاسی هم به ما میکند که فرصتهای بازیکردن بیشتری در منطقه داشته باشیم.
شما یک اتومبیل میخواهید بسازید؛ اول نرمافزار کامپیوتری آن را طراحی میکنید. همه فاصلهها آنجا تنظیم میشود. میخواهید یک ساختمان بسازید، همه طبقات، فاصلهها و اندازهها روی کاغذ میآید. هیچ کار عملیای بدون نظریه نیست.
یعنی در تاریخ مدرن ایران از اوایل دوران ناصرالدین شاه به اینسو، نظریهپردازی را دوست داریم؛ ولی کمتر به این توجه میکنیم که چگونه اینها را عملیاتی کنیم
ما باید کاری کنیم که تا 10 سال آینده تولید ناخالص داخلی ایران به 1.5 تریلیون دلار برسد و ما شایسته این هستیم. این خودبهخود به ما بقا و امنیت میدهد. تعاریفی که در کشور ما از امنیت وجود دارد کمی قدیمی است. من معتقدم ایران به خاطر جایگاه، جغرافیا، مساحت و ژئوپلیتیکی که دارد، حتما باید به قدرت نظامی خودش توجه کند. بخش مهمی از کشور ما کویر است. اگر بحران آب را حل نکنیم، کویرمان بیشتر هم خواهد شد.
وسوم: ایدئولوژیک, ترکیه, تریلیون, حوزه نفوذ, دکتر محمود سریع القلم, رایج, ژئوپلیتیک, عراق, فناوری, کویر, ناصرالدین شاه, واژه
منشورة في از خودم و دیگران | بدون نظر »
چهار شنبه, 7 سپتامبر, 2016
فرهنگ سیاسی ما ایرانیها به روسیه خیلی نزدیک است. آنها خودشان را خیلی بزرگ میدانند. حس همکاریشان با دنیا کم است. شما چین و روسیه را با هم مقایسه کنید. چین میگوید من با دنیا همکاری میکنم، ياد میگیرم و خودم را حفظ میکنم. الان چین با آمریکا نیم تریلیون دلار تجارت دارد. اما روسها میگویند ملاک، اقتصاد نیست. ملاک، تواناییهای دیگر است. ما ملت بزرگی هستیم. مساحت، منابع طبیعی و تاریخی طولانی داریم. خیلی به ما نزدیک هستند. چینیها هم خیلی مثل ما بودند و زماني خودشان را مرکز ثقل جهان میدانستند. اما الان اینگونه نیستند.
وقتی با دنیا کار کردند، متوجه شدند خیلی جاها ضعف دارند. الان در حال یادگیری در مدیریت، برنامهریزی، بانکداری و صنعت از دنیا هستند. الان بسیاری از شرکتهای دولتی چینی، مدیرانشان را براي گذراندن دورههای عالی به انگلیس و آمریکا میفرستند. هندیها هم خیلی این حالت را داشتند. اما اتفاق خیلی جالبی که در هند افتاد، این بود که هند تا دهه 70 میلادی خیلی تحتتأثیر نظامیان و امنیتیها بود و اینها، شوروی را الگوی خود میدانستند. از اواخر دهه 70، هندیها تعاملشان با نظامیهای آلمان را آغاز کردند.
فهم جهان برایشان خیلی مهم بود. دیدند در دنیا اتفاقات بسیاری میافتد. گفتند ما چگونه میتوانیم قدرتمان را افزایش دهیم و بهتر کنیم؟ چون برای خودشان جایگاه بزرگی قائل بودند. مساحت، تاریخ، جمعیت و قدرت هستهای دارند، بنابراین با آلمان، فرانسه و انگلیس به لحاظ نظامی شروع به همکاری کردند. همکاریهایشان بهتدریج ذهنشان را عوض کرد و اثرات مثبتش را روی غیرنظامیان درون حاکمیت گذاشت.
این نقطه حاکمیتی است. در نیمه دوم قرن بیستم به غیر از غرب اروپا و شمال آمریکا (که توسعه آنها به قرن 17 و 18 برمیگردد)، هر کشوری که پیشرفت کرده است، حاکمیت تصمیم گرفته که تغییر ایجاد کند و این را به قرارداد اجتماعی تبدیل کرده است. شما 20 سال پیش ترکیه را با امروز مقایسه کنید. چه کسی باعث شد که ترکیه به شرایط امروز برسد؟ اولین فرد، تورگوت اوزال بود. با یک نگاه اقتصادی به ترکیه و سیاست خارجی ترکیه، آمد و این ادامه پیدا کرد. حتی وقتی اجویت که چپ است، در ترکیه بهقدرت رسید، همان کار اوزال را ادامه داد. بعد ییلماز و بعد خانم چیللر آمد.
آقای اردوغان هم كه آمد از همه آنها جدیتر و عمیقتر تغییرات از نقطه حاکمیت را شروع کرد. اینها برایشان قدرت مالی ملی مهم بود. بعد آرژانتین، برزیل، شیلی، مکزیک و امارات، مثلا دوبی مدیون یک نفر بیشتر نیست؛ طرز تفکر یک نفر به نام شیخمحمد. شیخمحمد تصمیم گرفت دوبی را به یک مرکز تجاری، مالی و توریستی تبدیل کند. سؤال و مشورت کرد، شرکتها و متخصصان را آورد و آرامآرام این کار را انجام داد.
وسوم: آرژانتین, آلمان, آمریکا, اجویت, اروپا, اقتصاد, الگو, امارات, انگلیس, اوزال, بانکداری, برزیل, ترکیه, تریلیون, توسعه, چین, دوبی, روسیه, شوروی, شیلی, فرهنگ سیاسی, قدرت هسته ای, مرکز ثقل, مکزیک, ملاک, منابع طبیعی, هند
منشورة في از خودم و دیگران | بدون نظر »
چهار شنبه, 28 اکتبر, 2015
تولید نفت عربستان حدود سه الی چهار دلار در هر بشکه هزینه دارد اما هزینه تولید نفت در آمریکا حدود 60 دلار است و سرمایهگذاری در صنعت نفت حداقل تا مدتی نامعلوم به تعویق افتاده و این باعث شده است که عربستان بتواند سهم خود در بازار را برای یک دوره پنج تا هشتساله حفظ کند. اتفاقات بعدی ممکن است تحت تاثیر متغیرهای مختلف اقتصادی و سیاسی و ژئوپلیتیک منطقهای و بینالمللی باشد اما در اثر تصمیمی که عربستان گرفت و به نظر من با هماهنگیهای بینالمللی و با مقاصد اقتصادی بود، حدود 1.5 تا 2 تریلیون دلار پول از صادرکنندگان نفت به واردکنندگان منتقل خواهد شد و این اثرات جدی در سرمایهگذاری در اشتغال و تولید به خصوص در مدارهای غربی و همچنین آسیایی ایجاد خواهد کرد، چون آسیا واردکننده جدی نفت است.
مهمترین چالش در کشورهای امروز این است که حوزههای تصمیمگیری سیاسی در آنها چقدر دانش جهانی دارند، چقدر متغیرهای مختلف را در ماتریس تصمیمگیری خودشان با دقت دخیل میکنند. در دنیای امروز به قدری متغیرها زیاد شده که بدون وارد کردن مشاوران بسیار برجسته و حتی شرکتهای مشورتی بینالمللی، عقلانیت در فرآیندهای تصمیمگیری بسیار محدود خواهد بود. دیگر آن تصمیمگیریها و تصمیمسازیهای سنتی که مسوولان یک کشور دور هم جمع بشوند و بعضاً با نگاهها یا استنباطهای سنتی بخواهند تصمیم بگیرند از میان رفته است؛ الان چینیها، کرهایها و کشورهای آسیایی هزینههای زیادی میکنند و از شرکتهای بزرگ مشورتی دنیا نظر میخواهند، به آنها کار سفارش میدهند تا بتوانند دقیقتر و عمیقتر تصمیمگیری کنند.
فکر میکنم این روند حداقل در یکسری از کشورهای صنعتی و غربی همیشه وجود داشته و الان هم تشدید شده و این نوع تصمیمگیری تخصصی به کشورهای در حال ظهور هم منتقل شده است. مثلاً فرض کنید برزیل اگر میخواهد در چین سرمایهگذاری کند با چهار شرکت چینی که ظرفیت ارائه مشورت دارند، وارد مذاکره میشود و از آنها مشورت میگیرد و به آنها کار سفارش میدهد و از آنها نظرخواهی میکند.
وسوم: آسیا, آمریکا, استنباط, برزیل, بین المللی, تریلیون, تشدید, تولید نفت, چین, ژئوپلتیک, صنعت نفت, ظهور, عربستان, عقلانیت, مدار, مذاکره, مشاوران
منشورة في از خودم و دیگران | بدون نظر »